Όταν πριν από έναν σχεδόν χρόνο πέρναγα διστακτικά το κατώφλι της ΣΠΚ Φυλής για το πρώτο όπεν του συλλόγου το μόνο που θα μπορούσα να σκεφτώ είναι πως πολύ πιθανό να ήταν και το τελευταίο. Μισή ντουζίνα ήταν οι συμμετέχοντες και αν δεν ήμουν εγώ και ο Προκόπης Φέσσας πολύ πιθανό να μην γινόταν καν. Τώρα ένα χρόνο αργότερα οι συμμετοχές ξεπερνούν τις 30 και το επίπεδο είναι ανάλογο για να μην πω και καλύτερο από τουρνουά και με παράδοση και με το τσουχτερό παράβολο της πιάτσας.
Ο κόσμος δείχνει πως είναι διψασμένος για σκάκι και δεν "μασάει" ούτε από αποστάσεις, ούτε από αποκλεισμούς.
Τρανό παράδειγμα είναι το πρόσφατο όπεν στο Καρπενήσι, όπου μαζεύτηκαν παίκτες από όλη την Ελλάδα για να στηρίξουν μια διοργάνωση που όμοιά της δεν έχω δει με τα μάτια μου. Για την ακρίβεια οι άνθρωποι του τουρνουά έδειξαν τέτοια σοβαρότητα και μεράκι που χαιρόσουν να παίζεις σκάκι. Πρώτη φορά αντίκρυσα διαιτητές να σημειώνουν τους χρόνους για κάθε σκακιέρα με συνέπεια σε κάθε γύρο. Αυτά βλέπετε είναι τυπικά και δεν έχουμε χρόνο να αφιερώσουμε εδώ στο λεκανοπέδιο. Όλα εξηγούνται όμως όταν σε τέτοιες θέσεις είναι άτομα που μετα βίας ξέρουν τους κανονισμούς ή απλά αφήνουν τα πράγματα στον αυτόματο πιλότο.
Και αυτή τη διοργάνωση που έμοιαζε με φάρσα στο σαθρό σκηνικό που ζούμε, "με έκπληξη" μάθαμε πως η ομοσπονδία δεν την αναγνωρίζει για καθαρά πολιτικούς λόγους. Και μπορείς να πεις και με το δίκιο της γιατί τέτοιες διοργανώσεις από "αντιφρονούντες" χωρίς παράβολο, με δωρεάν φιλοξενία και άψογες αγωνιστικές συνθήκες χαλάνε την πιάτσα.
Αν έπρεπε να περιγράψω την εμπειρία με μια λέξη θα ήταν "ανάπτυξη", μια ανάπτυξη μακριά από την νοοτροπία της αρπακτής και της εμετάλλευσης του άρρωστου κόσμου με τα 64 ασπρόμαυρα τετράγωνα (κι εγώ ένας από αυτούς είμαι).
Τώρα συνεχίζουμε κι εμείς την προσπάθεια στο λεκανοπέδιο και ελπίζουμε η δίψα αυτή για σκάκι σε ένα άλλο επίπεδο να μεγαλώσει και να μην γίνει η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας.
Κάτι αλλάζει, ίσως...
Γιώργος Φουρτούνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου