Στα βουνά της Ευρυτανίας, 12 χιλιόμετρα από το Καρπενήσι, στο «Μικρό Χωριό», σε ένα μοναδικό φυσικό τοπίο και ένα καταπληκτικό ξενοδοχείο το “Hellas Country ” από τις 6 έως τις 9 Σεπτεμβρίου διεξήχθη για τρίτη χρονιά με τη συμμετοχή 60 σκακιστών και σκακιστριών το σκακιστικό-πολιτιστικό τουρνουά από τον Σκακιστικό Όμιλο Καρπενησίου και την υποστήριξη των «σκακιστικών διαδρομών».
Το τουρνουά του Καρπενησίου αποτελεί μία όαση στη σκακιστική θλίψη που βιώνει σήμερα η σκακιστική μας κοινότητα. Η κρίση αξιών που είναι το βασικό χαρακτηριστικό των ημερών μας, έδωσε για λίγες μέρες τη θέση της στο όραμα.
Το όραμα και μαζί κάποιες λέξεις… Το όνειρο, το αδύνατο, το διαφορετικό
Το όνειρο, όχι αυτό που μας κοιμίζει, αλλά αυτό που μας κρατάει ζωντανούς,
Το αδύνατο, είναι αυτό που απλά αποφασίσαμε να πραγματοποιήσουμε.
Το διαφορετικό, αυτό που κάθε φορά δεν μπορεί να είναι ίδιο με το προηγούμενο και η κάθε του στιγμή μας κάνει να φαινόμαστε πολύ μικροί αλλά και πολύ γενναίοι.
Το τουρνουά του Καρπενησίου δεν είναι ένα σκακιστικό τουρνουά, θα ήταν άλλωστε καταθλιπτικό να ζεις μαζί με φίλους για τέσσερις μέρες και αυτό που σου μένει να είναι κάποιοι αγώνες. Το σκάκι είναι το παιχνίδι που μας έδωσε την αφορμή να δούμε και να χορτάσουμε ανθρώπους και σχέσεις.
Τα τεχνικά θέματα ήταν ήδη γνωστά σε όλους. Ένα τουρνουά χωρίς παράβολα συμμετοχής, χωρίς χρηματικά έπαθλα χωρίς υποχρεωτική διαμονή σε ξενοδοχεία, με τους κανόνες διαιτησίας να εφαρμόζονται και να τηρούνται από τους ίδιους τους αθλητές. Μια ηχηρή απάντηση στην αναζήτηση του εναλλακτικού, στο ερώτημα « γίνεται κι αλλιώς;».
Το μόνο που χρειάζεται είναι η διάθεση. Μερικά τραπέζια, καρέκλες, σκακιέρες και χρονόμετρα. Ούτε διαιτητές, ούτε παράγοντες ούτε ομοσπονδία ούτε FIDE…
Βέβαια κάποιοι θα χαμογελάσουν και θα πουν ότι τέτοια τουρνουά μπορούν να κάνουν εκατό την εβδομάδα…
Μα αυτό ακριβώς είναι που θέλουμε και εμείς…
Γιατί εμείς δεν παίζουμε σκάκι για να ξεχωρίσουμε απ' τον κόσμο, Εμείς παίζουμε για να για να σμίξουμε τον κόσμο.